Przepraszam

- Czy słodkie? – odpowiedział pytaniem inny głos

- Tak. Czy słodkie. I soczyste? Wie pani, tyle ich na straganach. Zmysły bywają zawodne, wolę spytać.

- Wolę spytać… – powtórzył głos, jeszcze inny, choć ten sam.

- Tak, chyba słodkie, podobno soczyste, choć… to zapewne kwestia smaku, ochoty, punktu odniesienia. Rozumie pan.

- Rozumiem. Chyba. Nie. Nie rozumiem. Czy mógłbym spróbować?

- Nie.

- Ale ja zapłacę. Za tą jedną.

- A jeśli ona jest tą jedyną? Zapłaci pan. Jak?

- Ja oddam pani… Pewność.

- Odda pan? Pan chciał zapłacić.

- Już nie chcę. Chcę spróbować. Chcę poczuć. Pani dostanie w zamian moje doznania. Popatrzył.

- Nie.

- Nie chce pani pewności?

- Pańskich doznań? Czy własnych?

- Wspólnych.

Filar zniknął.