The Opening of Misty Beethoven

Film „The Opening of Misty Beethoven” powstał w 1976 roku. Jest sztandarowym dziełem burzliwego okresu “Golden Age of Porn”. Amerykańska produkcja wyszła spod rąk Radleya Metzgera działającego w branży hard porno od 1970 roku pod pseudonimem Henry Paris. Pojawiają się komentarze, że historia Misty Beethoven (Constance Money) to porno adaptacja powieści „Pigmalion. Romans w pięciu aktach” G. B. Shawa.

Na uwagę zasługuje fakt,  że akcja filmu wybiega daleko poza tradycyjne„łóżko”. Rozpoczyna się w erotycznej dzielnicy Pigalle w Paryżu. Przenosi się do Nowego Jorku. A finał rozgrywa się w Rzymie (w jednym z ujęć pojawia się Fontanna di Trevi, ale oczywiście są ważniejsze rzeczy do pokazania w filmie).

Fabuła opiera się na perypetiach seksualnej edukacji Misty.  Dr Love wraz z bogatą przyjaciółką Geraldine Rich (Jacqueline Beudant) z dzikiej paryskiej „kurewki” chcą zrobić  wykwalifikowaną kochankę. Misty ma zabłysnąć na salonach seksualnie wyzwolonej rzymskiej elity. Szkolenie odbywa się w rzymskiej posiadłości. Dr Love dysponuje różnymi narzędziami do nauki np. gamą odlanych w gipsie penisów. Naturalnym materiałem do ćwiczeń są lokaje i pokojówki (np. dwa penisy w rękach jeden w ustach 3 x dziennie).

Standardowym punktem każdej fabuły „porn chic” jest kluczowe pieprzenie. W „The Opening of Misty Beethoven” jest tych pieprzeń niewiele, ale są wysmakowane. Mają miejsce w operze, galerii sztuki, na mainstreamowym party. Na tle innych produkcji ten film wyróżnia rozmach i duży budżet. Dystyngowana fabuła aspiruje do salonowej historii. Specjalnie do filmu napisano ścieżkę dźwiękową. Bardzo charakterystyczny wątek muzyczny pojawia się zawsze podczas ćwiczeń seksualnych ( można go przesłuchać tu http://www.youtube.com/watch?v=mLiQjiJYhoQ)

Scenografia filmu jest zaprojektowana w klimacie designu z lat 70-tych. W pomieszczeniach przestrzeń dzielą monumentalne ściany, z otworami w opływowych kształtach i rozbudowane  kubiki. Pojawiają się też poindustrialne surowe magazyny. Warto zwrócić uwagę na dynamiczne, wirujące ujęcia kamery, które podkreślają awangardowy charakter jednego z najciekawszych filmów szalonej dekady lat 70-tych.

Czytaj także:

Deep Throat to you all

Run, Alice, run!